نقش الگویی حاکمان
خداوند در سوره توبه به مسلمانان فرمان می دهد که در میدان مبارزه و جهاد،رهبران و فرماندهان کفر و ریشه های آنان را هدف قرار دهید:«فقاتلوا ائمه الکفر»پس با پیشوایان کفر نبرد کنید.در سخنان پیشوایان معصوم نیز به این مهم توجه شده است.حضرت علی(ع)می فرماید:«الناس بامرائهم اشبه منهم بابائهم»شباهت مردم به رهبرانشان، از تاثیر پذیری آنها از پدران و مادرانشان بیشتر است.؟ در روایتی دیگر می خوانیم :«الناس علی دین ملوکهم»دین مردم بر طبق دین رهبران و حاکمان آنان است .پپیامبر اسلام فرمودند:«صنفان من امتی اذا صلحا صلحت امتی و اذا فسدا فسدت امتی» دو دسته از امت من اگر صالح شوند همه صالح می شوند و اگر فاسد شوند همه فاسد می شوند.سوال کردند آن دو دسته کیانند؟ پیامبر فرمود:«الفقهاء و الامراء»دانشمندان و حاکمان
حدیثی مهم
امام باقر می فرماید:«قال الله تبارک تعالی:لاعذبن کل رعیه فی الاسلام دانت بولایه کل امام جائر لیس من الله و ان کانت الرعیه فی اعمالها بره تقیه و لا عفون عن کل رعیه فی الاسلام دانت بولایه کل امام عادل من الله و ان کانت الرعیه فی انفسها ظالمه مسیئه»
خداوند می فرماید: هر جمعیتی که رهبری فردی ستمگر را بپذیرند ،مورد عذاب و غضب من هستند گرچه آنان خود با تقوا و نیکوکار باشند و هرگاه مردم رهبری امام عادلی را بپذیرند مورد لطف و عفو من هستند گرچه آنان به خود ظلم کرده و دارای رفتار بدی باشند.از این حدیث بسیار عالی ،استفاده می شود که /انچه مهم تر از عمل است،پذیرش ولایت پیشوای عادل است.همان گونه که هرگاه راننده اتوبوس ،فردی عاقل و با تجربه و سالم باشد این اتوبوس به منزل می رسد گرچه بعضی مسافران،پوست پرتقال و ته سیگار در ماشین ریخته و یا با لباس کثیف و کفش پاره در آن نشسته باشند.اما هرگاه راننده و هدایت کننده اتوبوس،شخصی ناسالم و یا مست یا کور باشد، سرنوشت مسافران نابودی است گرچه تمام مسافران بهترین لباس و کفش را پوشیده باشند.آری،آنچه در حرکت اصالت دارد رهبری و مسیر حرکت است نه قیافه و ژست و اعمال جزئی. در قرآن امده است:«و من اضل ممن اتبع هواه بغیر هدی من الله» کیست گمراه تر از کسی که پیرو هوس خود باشد و هدایتی از طرف خدا او را هدایت نکند. در حدیثی ذیل آیه می خوانیم: هر که مکتب و دین خود را بر طبق سلیقه و رای خود قرار دهد و از امام حقیقی اطاعت نکند، مشمول این آیه شده و گمراه ترین افراد است.در حدیث دیگر می خوانیم:کسی که زیاد عبادت کند، ولی امام و رهبر حقی نداشته باشد، سعی و تلاش او مردود و در حقیقت گمراه است و خدا نیز دشمن عبادت و اعمال اوست.«و الله شانیء لا عماله»
