برگی از تاریخ

از امام هادی(ع)پرسیدند:چرا حضرت علی(ع)در جنگ جمل هر که را زخمی می شد رها می کرد

،ولی در جنگ صفین فرمان داد زخمی ها را هم بکشند؟

امام هادی(ع) در پاسخ فرمود:در جنگ صفین رهبر مخالفان زنده بود و زخمی های فراری را دوباره جمع و کمبود ها را جبران و ضعف ها را تقویت وبیماران راعیادت و دلجوئی می نمود و ریشه فساد در آب بود،(تا ریشه در آب هست امید ثمری هم هست) و لذا برای خشکاندن ریشه فساد و پایان دادن به توطئه باید اثریرباقی نگدارد،اما در ماجرای جنگ جمل ،پس از کشته شدن بزرگان دشمن مثل طلحه و زبیر و از هم پاشیده شدن فرماندهی سپاه دشمن ،امید و پناهگاهی برای فریب خوردگان فراری و زخمی ها نبود ،لذا هر کدام زخمی می شدند یا پا به فرار می گذاشتند ،مورد تعقیب قرار نمی گرفتند.

از این ماجرا به خوبی می توان نقش رهبر را در جبهه باطل و تفاوت عکس العمل ها را در جبهه حق دریافت